Różnice pomiędzy certyfikacją ekologiczną w USA i UE

Różnice pomiędzy certyfikacją ekologiczną w USA i UE Współczesne społeczeństwo coraz większą wagę przywiązuje do ekologii i zrównoważonego rozwoju. W odpowiedzi na rosnące zainteresowanie produktami ekologicznymi zarówno Unia Europejska (UE), jak i Stany Zjednoczone (USA) opracowały własne systemy certyfikacji ekologicznej. Choć oba systemy mają na celu zapewnienie wysokiej jakości żywności i ochronę środowiska, różnią się w wielu kluczowych aspektach, takich jak wymagania dotyczące upraw, stosowanie pestycydów i dodatków do żywności, a także procedury nadzoru i kontroli. Celem tej rozprawki jest analiza różnic pomiędzy certyfikacją ekologiczną w USA i UE oraz ich wpływu na producentów i konsumentów. Różnice w regulacjach i standardach Podstawową różnicą pomiędzy systemami certyfikacji ekologicznej w USA i UE są regulacje prawne oraz instytucje nadzorujące. W Unii Europejskiej certyfikacja ekologiczna jest regulowana przez rozporządzenia Komisji Europejskiej, a głównym dokumentem prawnym jest Rozporządzenie (UE) 2018/848, które weszło w życie w 2022 roku. Odpowiada ono za określenie szczegółowych zasad dotyczących produkcji ekologicznej, etykietowania oraz procedur kontrolnych. Produkty spełniające wymagania UE mogą nosić logo „Euroliścia”, czyli charakterystycznego zielonego liścia utworzonego z gwiazdek. W Stanach Zjednoczonych certyfikacja ekologiczna podlega pod National Organic Program (NOP), który jest nadzorowany przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA). Główne zasady określa Organic Foods Production Act (OFPA) z 1990 roku. Produkty certyfikowane w USA mogą nosić oznaczenie „USDA Organic”. Choć obie regulacje mają podobny cel, to szczegółowe wymagania różnią się, co wpływa na proces produkcji i dostępność certyfikowanych produktów na rynku. Zasady dotyczące upraw i stosowania środków chemicznych Jednym z kluczowych elementów certyfikacji ekologicznej jest sposób prowadzenia upraw. W UE obowiązują bardzo restrykcyjne przepisy dotyczące stosowania środków ochrony roślin i nawozów. W rolnictwie ekologicznym zakazane jest stosowanie syntetycznych pestycydów i nawozów sztucznych, a lista dozwolonych substancji jest bardzo ograniczona. Ponadto w UE większy nacisk kładzie się na zrównoważone gospodarowanie glebą, płodozmian oraz stosowanie naturalnych metod ochrony roślin, takich jak biologiczne środki ochrony. W USA podejście do pestycydów i nawozów jest bardziej elastyczne. Program NOP dopuszcza niektóre syntetyczne substancje, jeśli uznane zostaną za nieszkodliwe dla środowiska i zdrowia ludzkiego. W efekcie amerykańscy rolnicy ekologiczni mają większą swobodę w doborze środków ochrony roślin, co może prowadzić do różnic w jakości produktów ekologicznych pochodzących z USA i UE. Dodatki do żywności i przetwarzanie produktów ekologicznych Różnice pomiędzy systemami UE i USA widoczne są również w zasadach dotyczących przetwarzania żywności i stosowania dodatków do produktów ekologicznych. W Unii Europejskiej lista dozwolonych dodatków do żywności ekologicznej jest znacznie krótsza niż w USA. Na przykład w UE zakazane są azotany i fosforany w produktach ekologicznych, natomiast w USA niektóre z tych substancji mogą być stosowane. Ponadto regulacje w UE wymagają, aby minimum 95% składników produktu pochodziło z certyfikowanych upraw ekologicznych, podczas gdy w USA produkty oznaczone jako „Made with Organic” mogą zawierać jedynie 70% składników ekologicznych. Różnice te sprawiają, że europejskie certyfikaty ekologiczne są często postrzegane jako bardziej restrykcyjne i gwarantujące wyższą jakość. System kontroli i certyfikacji Zarówno w UE, jak i w USA systemy certyfikacji obejmują procesy kontroli, inspekcji i audytów. W Unii Europejskiej certyfikacja odbywa się poprzez akredytowane jednostki certyfikujące, które muszą spełniać surowe wymagania i przeprowadzać regularne kontrole na farmach oraz w zakładach przetwórczych. Inspekcje odbywają się przynajmniej raz w roku, a nieprzestrzeganie zasad może skutkować utratą certyfikatu. W USA system certyfikacji jest nieco bardziej zdecentralizowany. USDA akredytuje organizacje certyfikujące, które przeprowadzają inspekcje, jednak nadzór nad przestrzeganiem przepisów bywa mniej rygorystyczny niż w UE. W rezultacie niektóre amerykańskie produkty ekologiczne mogą spełniać niższe standardy niż ich europejskie odpowiedniki. Wpływ na producentów i konsumentów Różnice w systemach certyfikacji ekologicznej wpływają zarówno na producentów, jak i na konsumentów. Dla rolników i firm zajmujących się przetwórstwem żywności bardziej restrykcyjne przepisy w UE oznaczają wyższe koszty produkcji i większe wymagania formalne. Z kolei w USA bardziej elastyczne podejście może ułatwiać uzyskanie certyfikatu, ale jednocześnie rodzi obawy co do spójności standardów ekologicznych. Dla konsumentów europejskie certyfikaty często stanowią większą gwarancję jakości i zgodności z zasadami rolnictwa ekologicznego. Natomiast w USA, choć system USDA Organic cieszy się dużym zaufaniem, to dopuszczenie niektórych substancji i bardziej liberalne podejście do certyfikacji może budzić kontrowersje.